Aynı şehirde nefes alamıyorduk artık
Herşey daha güzel olacak sözüne kanmıştım ne yazık!
Ve bugün, mevsim sonbahar Eylül 1, günlerden Pazartesi
Usul usul yayıldı ruhuma binlerce acem lalesi…

Bilir miydim o gün dünya başıma yıkılacaktı,
Bir saç telime daha düştü o gün ağartı
Bilir miydim ölümün soğuk yüzü bu kadar acı,
Önce ağlayamadım, saplandı göğsüme derinden bir ağrı
Sonra, sonra yavaş yavaş katledercesine yayıldı bedenime sızı…

Gidiyordun başka yüzlere gülmeye, olsun be bereket olsun kesene..
Bitmiştim çoktan sende, yada hiç var oldum mu söylesene ?
Kan pıhtıları parça parça sıçrıyordu adeta gamzelerime,
Yalvarırcasına haykırdım kalbine, ne olur ne olur beni senden azletme diye..

Duymadın, duyamadın yüreğin boğum boğum sağırcasına,
Yetmedi, gözlerini ellere hapsettin, alçakçasına !
Olmadı, bu gidiş bu ihanet hiç ama hiç yakışmadı o adama,
Bu mısralarım sana, yiten bir aşkın anısına….

Affet, affet bugünde öldüremedim içimdeki seni
Affet bugünde silemedim gözlerimin önündeki suretini
Kimseye diyemiyorum, bari yazarak anlatayım derdimi
Ancak sen bu satırları okurken anlayacaksın nasırımdaki izini…
Pelin Önelzan
www.youtube.com/watch?v=NG9SNZKI8Y8 linkinden sesli dinleyebilirsiniz...