Annem sen hep büyüksün derdi
Ben ne zaman bebeğin oldum
Ne zaman yaşadım çocukluğumu?
O zaman da yüreğim yumru kadardı
Şimdi de…
O zaman da, acılar iki kat büyüktü bedenimde
Şimdi de…

Hıçkırıyor içimdeki çocuk uykularımın orta yerinde
Süzülüyor gözlerinde kar taneleri lapa lapa
Yüreğindeki ezgiler eşliğinde yığılmış
İçim sırılsıklam uyanıyorum.


Umudun boynunu kırmışız
Boynu bükük ellerimde
Sol yanıma söz geçmiyor işte
Geçmiyor anne.

Okula yollarken telaşla, çekiştirerek saçlarımı tarardın
Söylenerek kızım işim çok diye
Bitire-bildin mi
Bir asıra yaklaşan ömründe? .

O günlerde çekilen birkaç resim var sadece
Ya yanda ya arkada durmuşum hepsinde de
Hiç kucağınızda bir resmim yok anne
Şimdi de aranızda bir ben uzaklarda
Bir tek ben gurbette

Ah be anne
Kalemim hüzün kusar elbette
Çünkü yüreğimde çok şeyler ukde
Ben de özlediğim sevgi dolu sözleri
Çocukluğuma ait güzel dizeler yazmak isterdim.

Yanakların nefessiz kalana kadar
Öpücük yağmurunda boğmak isterdim
Artık ruhumdaki dağlar karlı
Hatta damarlarımdaki kanım kuruyor

Şimdi de yıllardır kahır şarabını içmekten sızdım.
Boş vermeyi hala öğrenemedim diye
öyle bir resim hayal etmiştim ki
Hayata el verdim kol ister oldum Anne..

Remziye ÇELİK/Suzan ALPTEKİN

Bir bebek bir tek göbek bağıyla bağlıdır hayata ANNE