sen varya sen
bilmiyorsun ki
yaşadıgım bu kente
yoklugunda ne hallerdeyim
her yagmur yagdıgında
gelecegim diyerek
gidişin gelir aklıma
yagmur yagar
çiselenir gözlerim


karışır özlemin
yagmurla birlikte
damlalarima
beni yalnız bırakmazlar
kentimin yagmurlarıyla
göz yaşlarim


bulutlar toplanırlar
benim gökgözümde
onlar aglayınca
bir ben islanırım
tek başıma
bu kentte


saclarıma
düşer
damlalar
bir de ellerime
düşerken
üzülme der gibi
yıkar saclarımı
okşar elimi


yagmurlu bir günde
bana bir gül vermiştin
bir gülün kaldı bende
kırmızı tek bir gül
anısı olsun diye
özlenle
kuruttugum


bir
yapragını
koparsam
yagmurlu bir günde
esen rüzgara versem
sana getirirmi
senden bana hediye gelen gül
yine yagmurlu bir günde
olsun benden sana hediye


kendisi ulaşamasa bile
kokusu ulaşırmı sana
kokusundan tanırmısın
senin bana verdigin
o kırmızı gül oldugunu


senden anı olarak
yagmurlu günler kaldı
birde kırmızı gülün
özlemle kokladıgım
atmaya kıyamadıgım
hasretinden yandıgım
seni hatırlayıp andıgım
yagmuruyla aglayıp
islandıgım bu kentte