2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
685
Okunma
zaman
mülkten yana
tümülüs dibinde çürümüş kefen
sevdadan yana
ağzı boş kalmış dirgen
mat’ın keyf aldığı şah
son taşına çizik atılmış padişah
baharların göz boyaması
azalınca biraz
ademlerin kendi ölüsüne ağlaması
aynaya düşen suret
beslemelerde
kendi kendine husumet
dipsiz sanılan kuyu
anlarız son basamağında
yaşam denilen uykuyu
çöpün ucundaki gölge
döner dönence döndükçe
hep dönecek zaten
yaratan çöp dürtmedikçe
zaman
bedenlerden devasa bir harman
sarı öküzler döner üstümüzde
her yanımız kan
divanenin elinde üvendire
kasım
