Erimiştir karlar bahar gelmiştir
Köyüm buram buram kokardır şimdi
Yanıktır yürekler zikre dalmıştır
Ahali namaza kalkardır şimdi.

Hayalimde orda düşte ordayım
Burnumda tütüyor papatya çayım
Çay demlemek için kemençe dayım
Taş ocakta ateş yakardır şimdi

Kaybettim gurbette bulsam özümü
Kapanıp camime sürsem yüzümü
Babam küfeleyip kara üzümü
Boluma döküpte sıkardır şimdi.

Hatice ninemin bükülmüş beli
Tutmuyormuş artık ayağı eli
Göçünü sarmıştır bütün ahali
Baharda yaylaya çıkardır şimdi

Ah düştüm düşeli şu gurbet ele
Hasretim çiçeğe hasretim güle
Sekibağ güneyli akmere kale
Coşmuştur gök suyum akardır şimdi.

Dağların havası bir başka olur
İnsan kendin bulur,huzuru bulur
Düğünler kurulur, şölen kurulur
Efeler zeybeğe kalkardır şimdi

Dürüst ol der atam verirken öğüt
Burda harman olmuş yüzlerce yiğit
Pamuk deresinde açarken söğüt
Yüce boz dağların bol kardır şimdi

Bilmem bu hasrete nasıl dayanam
Oyalı yazmasın takardır Rana’m
Sağdıysa koyunun Fadime anam
Kazana peyniri dökerdir şimdi

Doğaner’im böyle yazar yazdıkça
Gurbette gurbete kızar kızdıkça
İçin için kendin üzer üzdükçe
Köyünü kafaya takardır şimdi

ERCAN ŞAHİN DOĞANER