Hüzün ağacı

Yol kenarındayım
ben bir hüzün ağacıyım
önümden insanlar geçer
okula giden çocuklar
satıcılar satıcılar
sesleri yırtar sokağı-hele bir hurdacı var
eskimiş aşklar pazarında
hayalci ise geceleri-gizli gizli
köşe bucak
derdinde şarap satmanın
bir hüzün ağacıyım ben çiçeklerim güzün açar
dostum güneştir benim
kaçar uykum geceleri
üşürüm-ürperirim yapraklarım dökülünce
uyku tutmaz beni
sabahları düş görürüm
bir gün geldin kondun dalıma pervasız
almadan izin
bazı avucumda bir kuş
bazı bazı bir kelebek- o sendin demek
dönüktü sırtın bana dökmüşdün tüylerini
ben gibi üşüyordun sen de
bir gün dönünce yüzünü
gördüm-bulut bulut yağıyordun
geçiyorken üzerimden
içerime içerime

sen gidince ardından ıtrın kalır
girdin bir gece düşüme
yapraklarım çok ısıtır
sarıl bana üşüme

düş-düş yine düş avucuma
yalnız bırakma beni-mesela
hafta sonu bu Cuma
sen gidince ardından buralar sen sen kokmakta
bak güneş doğacak birazdan
sabah olmakta
ben bir hüzün ağacıyım
çiçeklerim açar güzün
geceleri kaçar uykum üşürüm
ürperirim
sabahları düş görürüm yine gel gir düşüme
tek yaprağım kaldı bu güz
sarın ona üşüme

Yüksel Nimet Apel

22/Şubat/2013/Cuma/Ankara