Zaman çaldı sensizlik çanını
Yankılandı çığlığın sesi avaz avaz
Ve sonra o menhus sözler sardı etrafımı
Hasretim, sensizim,çaresizim vesaire

Süngülendi yüreğim elem nedir bilmez
Sürgünüm yalın ayak nereye bilinmez
Cesaretimi kaybettim, esaretim çaresizliğe...
Muzdarip bir eda ile isyankârım sensizliğe

Bazen gayr-ı ihtiyari gündüzlerde akşamlıyorum
Bazen buhranlı gecelerde sabahlıyorum
Ve bazen de zahiri gafletten uyanıyorum
Nevmit bekleyişlerden bitap düştü bedenim

Uyandığımda bulamıyorum o eski sabahları
Güneş artık eskisi gibi doğmuyor, o can alıcı parlaklığıyla
Ve büyülemiyor artık sevdalıları yaldızlı geceler
Haleler yıldızlara bürünüp süslenmiyor artık o devasalığı

Hayatın en acı çelmesine takılmak mıydı bu?
Yoksa istilacı kaderin,acımasız bir oyunu mu?
Artık geri dönüşü olmayan bir yoldu sanırım;
Çıkmaz sokaklarda sensizlik...