0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1771
Okunma
Gül bazen dalında,
Bazense açtığı kollarda güzeldi.
Üzerine düşen her çiğ damlasında,
Güçlü olduğunun farkına varır,
Daha da sıkı sarıldı hayata.
Yediverenler açardı etrafında,
Kokusuyla büyülerdi...
Tek korkusuysa ayazdı.
Kalacaktı kış ortasında.
Baharın keyfini süremedi,
Kokusunu salarken ortalığa...
Korkularıyla yüzleşmesi ,
Pek uzun sürmedi;
Kaldı bir gece yarısı ayazda.
Salınmak istedi ,
Ama yapamadı .
Donmuştu tüm yaprakları.
Üzerini örten karların ;
Yükü vede soğuğu,
İşlemişti yüreğine.
Boyun eğmek zorundaydı,
Tabiat denilen bu kanununa...
Bir an ürperdi içi,
Huzurla doldu yüreği.
Topraktaydı hala kökleri,
Umutla bekleyecekti,
Tekrar yeşermeyi
Tüm ihtişamıyla geri dönmeyi.
Sevenlerine kokusunu vermeyi...!!!
__________S.Karakaş.
5.0
100% (2)
