Hiçbir şey bir sahil kasabasında,
Deniz kokusu vururken burnuma
Ve selam dururken tüm martılar karşımda
Seninle yürümek kadar mutlu edemez beni...
Her adım bir destan olur
Her saniye bir roman!
Ellerin ellerime kenetli
Sesin kulaklarıma
Bir gülüs ki yüzünde öyle heybetli;
Çığ düşer yamaçlarıma...
Hiçbir şey
Bir ağustos akşamı
Balkondan herhangi bir manzarayı doyasıya izlemek
Ve seni tam yüreğinden tutup gökyüzüne kaldırmak kadar mesut edemez beni...
Saçların rüzgarla yarışır gibi dalga dalga
Okyanus ferahlığı ile kiskandirirken en küçük su damlasini dahi,
Bin yaş yaslansam da uzulmem!
Saclarima kış vurur
Tenime ayaz ve kar yağar basima beyaz beyaz;
Tebessüm ederim...
Hiçbir şey
Seninle büyümek
Her saniye seni büyütmek ve sonunda bambaşka biri olmaya
Ve senin herşeye rağmen kendin olarak kalmaya devam etmeni seyretmek kadar heycanlandirmaz beni...
Bir çocuğun zile basıp kaçtığı o avare ve aptalca günleri misali boş ve anlamsız iken hayat,
Güneşin batisiyla eve çağıran anne misali
Tutup bağrına basarsin beni.
Ve ben bilirim
hiç kimse
Senden daha çok sevemez beni...