Şiirimin hikayesi kutsal kitabımız Kuran meali okurken doğdu.Kitabımız ve diğer kutsal kitaplar bize hep Bir Allah’a inanmamızı ve haram olan şeylerden kaçmamızı istemiyor mu? kitabımız bütün evrene gönderilmedi mi?Evren dedim de birden dünyada yaşayanların dışında mutlaka birileri var diye düşünüyorum zaten.bir biz miyiz bakalım

Tevhit inancı başta geliyor.İkincisi yardımlaşma.İhtiyacı olana mutlaka elimizdekinden tasadduk da bulunma ve yalan söylemememiz isteniyor.Boş sözlere malayani işlere bakmamamız ve elimizden geldiği kadar kendimize ve başkalarına yardımcı olacak işlerde bulunmamız isteniyor.
Elbette kutsal kitabımızda dinde zorlama olmadığı vurgulanıyor ve peygamberimizin ancak tebilğ edici olduğu söyleniyor.Kalpler gerçekten Allah’ın elinde.Ve bizim nasibimizde ne varsa biz onu yaşıyoruz.Kuranın en çok hoşuma giden yanlarından biri de bizi sürekli düşünmeye ,araştırmaya ve kıyaslamaya örneklerle çağırması.Gören inanan ve ve inceleyen insan bütün kalbi ile inanmaya geçer.
İnsan ölenlerin nereye gittiğini,herkesin ölümlü olduğunu düşünse zaten bu dünyada çok kalmayacağını idrakine varsa hayatı çok da ciddiye almadan ,kendini ve başkalarını üzmeden sürdürebilir.Hayatı çok ciddiye aldığı ,için her şey onu yoruyor ve ahirete de yatırım yapacağına tamamen dünya ağırlıklı çalışıyor.Böylece hem boşa yoruluyor yıpranıyor hem de hazırlıksız gittiği için ahrette eli boş kalıyor.Bu yüzden iyi düşün taşın faydası yoktur gözlerdeki yaşın demek doğru oluyor.

İşte bu şiir bu düşünceleri yaşattığı için ve bu düşüncelerin benim de yolumu aydınlattığını gördüğüm için eserimi zevkle yazdım.