0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1447
Okunma
Ruhumun derinliğine işleyen bir yolun,
Ne ilk ne de son yolcusuyum.
Aslında umudu tükenmiş,
Bir hüzün yolcusuyum.
Bir elimde hüznün goncası,
Bir elimde umudun son damlası.
Ve damlarda çığlık çığlığa,
Karanlığın sesi ürkütüyor bedenimi.
Üşüyor ruhum caddelerde.
Titreyen ellerim üşüyen yüreğimle yürüyorum,
Zifiri karanlık yolda.
Rüzgar uğultusuyla inliyor sokaklar,
Kara toprak beyaz örtü örtmüş üstüne.
Seni arıyorum kalabalık bir yalnızlığın içinde.
Daha da öfkeleniyor karanlık ve yalnızlık.
Gece lambaları karanlık saçıyor,yeryüzüne,
son umut damlası dökülüyor ,
Beyaz örtüye bürünmüş kara toprağa.
Yoruluyor yürek yoruluyor beden,
Yarım kalıyor aşkın matemi.
5.0
100% (3)
