Gazeteci dükkanında gördüm, beni benden eden dil -cu seni
İçime bir haller oluverdi, cemalinle kamaştı gözlerim.
Aman YA RABBİM ne hoş endam var, o endam içinde apak teni,
Bana zindan etmez isen eğer, tün gün durmaz seni hep özlerim.
Bana ırak durmaz isen eğer, tün gün durmaz hep seni özlerim.

Sangadak çıkıverdi ağzımdan , bu latif kelamlar ben denizin,
Şaşkın şaşkın bakakaldı bana, kıpkırmızı oluverdi yüzü.
Hayranı oldum inanın bana, pek nadide güzelliğinizin,
Ayıramadım ya ne ben ondan, ne de o benim gözümden gözü.

Haşa, utandırıyorsunuz siz, ne güzeller var benden maada,
Demek hiç gözünüz açılmamış, tek beni görmüş olmalısınız.
Ayıp denen bir şey var sanırım, gözleriniz daim temaşada,
Ne deyim, elimde değil kızım, aşkla kalbime dolmalısınız.

Hiç bir kelam etmeden ayrıldı, arkasına bakmadan da gitti,
İçime yeis,hüzün bürüdü, gözlerimde hafif bir yaşarma.
Konuşurken kurduğum hayaller, havada sessiz uçup da gitti ,
Kendi kendime esefle dedim, olmadı yine aşkta başarma.

KÜÇÜK OZAN umut sönmez asla kendine zulüm etme bu kadar,
Bir bakarsın ki sedasız giden, yollar sana camdan bir öpücük.
Bir coşku doğar palaspandıras ,kalbinin ücra yerine kadar,
Kim bilir? Ne sende ne de onda, silinmez ömür boyu gülücük.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
AĞIT’TAN.