Hayat bir karalama kağıdı
Dileklerin yazılıp
Hiçliğe savrulduğu
Kaç dilek yazdık
Ve buruşturup attık

Aslında çok şey değildi hayattan istediğimiz
Ama her nedense olmadı
Hayat bize yüz vermedi bir türlü
Ya biz çığlıklarımızı içimize gömdük
Ya da o kulaklarını bize tıkadı

Doğarken bir sıfır yenik mi başladık hayata
Yoksa hayat bizi skor tablosuna hiç mi almadı
Her soluk alışta çabaladık kendimizce
Sevdik bir ümit sevilmeyi bekleyerek
Ellerimizi uzattık yalnızlığımızı göre göre

Yine de sıcak tuttuk solumuzu
Bir gün ayazdan gelen bir yürük ısınsın diye
Olan ise
Ayazlarda donduk
Söndürdüler sevdaya dair alevleri içimizde

Zaman su misali akıp giderken
Tutunmaya çalıştığımız dalın
Çoktan kuruduğunu anladık
Akan yaşlarımızın canlandırmaya yetmediğini
Sona çeyrek kala hala tutunduğumuzu gördük

Belki onlar gibi olmalıydık
Hani denemedik de değil
Sahte bakışlar takındık
Dilimize yalanları sürdük
Nefrete kine açtık solumuzu

Olmadı yapamadık
Mayamıza katılan ilahi sevgiye
Gelemedik bir türlü karşı
Sarıldık karanlığa
Ümidimizi yitirmeden gelecek aydınlıktan

Bekli de çok geç anladık
Birbirimize mükafat olduğumuzu
Kendimize dahi itiraf edemediğimiz
Sevdayı yüreğimizde körüklediğimizi
Geç kalmış olsak dahi anladık birbirimizin olduğunu

Kederler çevrelerken etrafımı
Sendelerken ayakta durmak için
Umutsuzluğum da senden gizlenirken
Sakın aldanma gözlerimdeki mutluluğa
Onlar sen üzülme diye gülümsüyor ….