Sen gidersen sevgili, yerinden oynar taşlar
Ayaklar baş olur da ezilir asıl başlar
Ayaklanır zorbalar çok sürmez isyan başlar
Bir Abdülhamid düşer devlet-i kebir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen bir daha büyümez karanfiller
Kimliksiz yalanları evlat edinir diller
Ebabiller vurulur şahlanır koca filler
Ebrehe galip gelir en kutlu şehir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen,İsa’ya sırt döner havariler
Mohaç’ta esir düşer kahraman süvariler
İtibara kavuşur mesnetsiz nazariler
Akıl karaya vurur peşinden fikir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen Kerbela kavrulur susuzluktan
Ashab-ı Kehf çıldırır bunca uykusuzluktan
Kadim aşk masalları biter duygusuzluktan
Zühre sevdaya küser ardından Tahir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen rengini yitirir Gökkuşağı
Buğday sonsuza kadar düşman görür başağı
Sevda zamana uyar iner belden aşağı
Günah cennetlik olur Tamu’ya ecir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen kabusa gebe kalır rüyalar
Aynalarla barışır küstürülmüş riyalar
Bir gölgenin ardına saklanır tüm ziyalar
Yıldızlar hicret eder az sonra mehir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen kitaplar utanır cahillerden
Tövbeler hicap duyar günaha dahillerden
Önce kırgın martılar göç eder sahillerden
Yakamozlar kaybolur sonra da bahir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Sen gidersen,çocuklar anne bilir suçları
Cinayet işler umut kan kokar avuçları
Bir meczup göze alıp doğacak sonuçları
Kendi canına kıyıp ahrete kafir gider
Hükmü geçmez şiirin söz susar şair gider

Mutlu Aydurmuş