Bildiğimi sanırdım özlemeyi daha önceleri,
Meğer ne çok bilmezmişim,
Ne çok.

Önce sevildiğimi gördüm,
Öpüldüğümü gördüm adam gibi,
Tattım yaşamayı sevilmekle sen tarafından,
Yaşamak buymuş dedim sevginle, ilginle, bedeninle,
Nefes almakmış senin yüreğinde olmak,
İlk kez istedim, ölüme uzak olmayı,
Hem de çok uzak.

Dün bir mektup yazdım Azrail’e,
Eski mektuplarımı unut dedim,
Beni almaya gelme,
İptal et dedim,
Sakın uğrama buralara,
Uğrarsan,
Asarım, keserim dedim.

Cevap yazmış cesurca,
Geliyorum demiş,
Gel dedim, gel,
Geleceğin varsa,
Göreceğinde.

Geldi dün gece,
Islak gözlerimi gördü,
Sormadı da,
Neden diye.

Anlamıştı,
Vay be dedi,
Sen ne çok sevmişsin böyle,
Sen ne çok sevilmişsin,
Ne çok özlemiş, özlenmişsin sen.

Anladı seni ne çok özlediğimi,
Beklediğimi,
Baktı gözlerim nemli,
Bedenim sapsağlam,
Cesaret edemedi almaya,
Kızdı,
Köpürdü,
Ama bildi ve bağırdı,
“Sen bu kadar çok sevip de seviliyorsan,
Benim işim zor,
Gene geleceğim bir zaman,
Ama unutma.
Kollayacağım özlediğin sevdiğin olmadığı anı,
Bekleyeceğim buralarda hep”,
Dedi.
Sen çok daha beklersin dedim,
He he,
Sen çok daha beklersin.