Ayrılık da varmış kaderde
Hiç bunu düşünmemiştim
İnsanları hiç tanımadan önce
Sevmeyi öğrenmeden, sadece
Sadece sevdim evet sadece sevdim
Güzelliğine aldanıp
Tek ben miyim seven demiştim
Halbuki, halbuki seni seviyorum
Ayrı düşen diye
Halbuki sende seviyordun
Bunu nasıl fark edemedim
Habersiz sevdik demek ki
Evet habersiz
Her gün aramak gelirdi içimizden birbirimizi
Bazen duygular sarmaş dolaş
Bazen ise morarır gökyüzü
Bazen yürürdük yol boyunca kolkola
Bir ilk olurdu düşlerimiz
Kaybolmak isterdik ara sıra
Bir deniz kıyısına
Dalgalar ile dost olmak isterdik
Mavisindeydi, mavisindeydi umutlarımız
Şimdi ise,
Şimdi ise kayboldu her şey
Sevenler nerede
Seven de tek kaldı demek ki...

Yalnızlık ne kadar zormuş
Oysa , oysa ayrılık vakti gelmişti çoktan
Sevda bir boşlukmuş
Sevmek ise bir hiç
Bilemedik
Bilemedik nazar mı deydi bize
Sen yine de bir düşün
Belki yine seversin
Belki, belki yine seversin
Ayrılık da varmış kaderde, ayrılık
Ayrılık da var mış
Ayrılık da varmış kaderde...

Behçet Bük Eskişehir
/640/16.12.2014