1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2040
Okunma
seni kaybetmekti en büyük korkum
o da geldi bak başıma
yalnızlığım oldu tek arkadaşım
sırlarla kaplı dünyamda çekildim kabuğuma
sanma suskunluğum çekindiğimden
geçmişte içtiğimiz bir fincan kahveden de
tükenmiş sen de maziye saygı
gün yaşadığın bu gündür
unutma
her gecenin bir sabahı vardır
hangi karanlık sürmüş sonsuza dek
hayat dediğin inişli çıkışlı değil mi
yapılanlar kaybetmeye değer mi
bir düşün gel kendine
tükenmişlik sendromu yaşıyorum içimde
dışa vurur içimdeki isyan yangınları
söndüremem bitmiş takadım
koşsam da sana adım adım
uzaksın dokunamam ki
söyle kalbinde hiç mi yok yerim
silindi mi yüreğindeki izlerim
gözlerimdeki yaşlarla yolcu ediyorum
hayallerimden de sileceğim seni
bir gün döner diye bekleme beni ...
Refik
17 . 12 . 2014
İstanbul
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz