bu gün senden ayrı kalışımın
bilmiyorum kaçıncı günü
gözlerim arıyor seni
yokluğunu alışamadım bir türlü
köşe başından çıkıp geleceksin sanki
umutlarım tükendi geçmez kapı aralığından
kilitler bir zırh gibi vurulur üstüme
gözlerime iner perde
sensiz geceler katran karası olur
nefes alamaz kalırım öylece
kapansa da gözlerim gitmez karşımdan hayalin
bir ecdelik yer kalır sukut eylerim
her sevda bir masal barındırır içinde
zümrüdü anka kuşlarının süslediği
sırma saçaklı köşklerdir devir daim ettiğin
yaşadığın yer saray olsa ne yazar
iki metre kefen değil midir götürdüğün
ince bir çizgidir yaşamla ölüm arası
tünelin ucunda ki ışık görünmeye görsün
ya sevdiğin kadar varsın bu dünyada
ya da bedavadan yaşarsın ölüm ensende
kabullenirsin içinde ki acıyı her gün iç çekerek
deva bulacağını umut ederek ...


Refik
15 . 12 . 2014
İstanbul