Bu sabah hüzün çöktü
Nedense yüreğime
İnsan aşık olunca hüzün yakışmaz ama
Umudun arasında bazen düşüyor gama
Ben aydınlık delisi
Karanlıktan korkarım
Gece yatmasam bile sabah erken kalkarım

İşte bu sabah öyle
Yine erkenden kalktım
Yüreğimi yokladım
Coşup sevdama aktım
Söylediği bir kaç söz içimi acıtınca
Bir yudum acı kahve
Bir de sigara yaktım

Yer yüzü uzanırken altımdan sessiz sessiz
Yare selam yolladım
Dedim olamam sensiz
Yar selamı alınca benden şiir istedi
Senin şu hallerine inan olsun pes dedi
Ona bir şiir yazsam içinde güller açsa
Her şeyi bırakıp da sevdiğim bana kaçsa

Kimseye görünmeden
Açılsak denizlere
Martılarla konuşsak
Hem sevip hem ağlaşsak
İçimizde bir sevinç dudaklarda bir gülüş
Asıl kadehe asıl
Bir seranat bir fasıl
Bu kadın sevilmez mi nasıl sevilmez nasıl

Kadehler arasında
Değip dudaklarıma bir ateş ki sormayın
Ruhum şimdi bir derya
Ardına kadar açık
Bu yaşta aşık oldum
Demeyin bana kaçık
Yanlış kelam edip de yüreğimi yormayın
Bu bir şairin aşkı
Benzemez başka aşka
İçinden gelen her şey akar kaleme başka

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN