Yüreğinden öptüm bir çocuğun,
Rengareng balonlar tutuşturdum ellerine,
Gülüyordu, doruğundaydı mutluluğun,
Baloncu olmam bu sebeptendi heralde,
Yitirilen gülüşler, yitirilen düşlerdi heralde....



Benim dere kıyılarında yosun tutmuş çocukluğum,
Arka mahallelerde bıraktığım yüzüm,
Çürük, kurtlanmış ruhumla yetişkinliğim vardı,
Unutulmaz senelere iz bırakmış hüznüm,
Esareti pençeleyen, nasır tutmuş ellerim,
Uykuyu unutmuş, Ölüme açık gözlerim vardı.....



Kaçar saklanırdık usulca,
Samlambaç oynar gibi,
Gelip söbeliyecek biri olmayacaktı,
Adını bilmediğimiz bi yere,
Karanlık bir yere,
Esaretin gölgesine götürülüp,
Bağlı olan gözlerimiz, küfürler eşliğinde açıldıktan sonra,
Yüzümüzü bir duvar bilip,
Vicdandan yoksun vurup,
Söbeleyeceklerdi...


Ailemiz yok,
Yetim kalmış, sokak çocuklarıyız,
Bizim elimize balon tutuşturan olmadı,
Bir gün olsun çocuk bedenlerimiz,
Uçaçak kadar hafifleyemedi,
Bizler sokak çocuklarıyız,
Başımızda hikayeler okunmadı,
Uykularımız bölünüyordu,
Elimiz yüzümüz kirden pas tutardı,
Susuzduk, susardık,
Özgürlüğe susardık,



.............RoJVaN CiHaT............