22
Yorum
50
Beğeni
0,0
Puan
3512
Okunma

Islanırken güzden kalma çiçekler
kucaklıyordu hüznü
ruhu çocuk bir kadın
çıplak ayaklarıyla adımlıyordu
dikenli yolu
son seferine ilerliyordu
uzun düşlere soyunurken umutsuzca
zor taşıyordu kırık kalbi acılarını
hesap soruyordu
gecenin sessiz ışıkları
uçurtma kuyruğuna
bağlanırken düşleri
çocuk salıncağında
sallanıyordu hayatı
hayal kırıklıkları asılıyordu
uçurtmanın kuyruğuna
düş bitimi bozumunda
yüreğini sıvarken acılar
intihara meyilli zamanlar çoğalıyordu
güneş saklanacak bir kuytu ararken
takvimlerden sonbahar yapraklarında
saatler hüzünlere üşürken
yelkovan yalnızlığı çeyrek geçiyordu.
....
MELTEM KINIC
Şiirime sesiyle hayat veren değerli arkadaşım Deniz Pınar’a yürekten teşekkürlerimi sunarım