Bir kuş kondu kalbime
Kanatlarında bab-ı esrar vardı
Ve bir şiir öttü kulaklarımda
Mısralarında bilmece saklı
Yitik ağaçların perçeminde
Ve sarmaşığın inadında
Bir rüya ellerindenden akardı




“Ellerini tutunca kalbi bedenimde atardı”




İçinde iki yana açılmış kollarıyla
Bir çocuk neşesi vardı
Vakit sanırım bayramdı
Gözlerinde badem şekeri vardı
O vuslatlarla boyanmış duvardı
Bu sokağın bütün kaldırımları o duvarda sonlanırdı
Onda sonlanışım bundandı




“Hangi sonlanış başlangıca bu kadar yakındı”




Özünde iyiydi
Ama özü inzivaya çekilmişti
O hep başkasıydı
Ve başkasıyla yaşaması
Onu başkalaştırmadı
Başkası onunla başkalaşsa da
O başka aşkların başkasıydı




“O başkasında meşk,bende ise aşktı”




Beyazın saflığıydı
Siyahın gücü
Yeşilin huzuruydu
Mavinin özgürlüğü
Gökyüzünün yağmur sonrasıydı
Neşesi pembe
Parmakları barışın zeytin dalıydı




“Hiçbir savaş böylesi bir barışa karşı dik duramazdı”




Benden korkardı,
Yağmur olup yağsam ona,
O şemsiye arardı
Yine de kopamazdım ondan
Yüzüme tükürse eyvallahım hazırdı
Sonradan çok sonradan,
O da gururun çelmesine takıldı




“Düşmesin diye uzattığım affı uçurumun kendisi saymıştı”




O topraktı
Ya çiçeklerimi
Ya bedenimi taşıyacaktı
Saçlarında ayı,
Ayaklarında zindanları
Alnında dolunayı taşıdı da
Bir zerremi taşıyamadı




“Benim dışımda herşey hafif, ben olan herşey ağırdı"