şimdi ben
kendinden firari bir militanım yüreğine
ve sus pus olmuş dilimde
tek hecelik bir cümlemsin ömrüme


senden gözlerime kalan tek bir tebessüm
içimde ki hasretini dağıtmaya yetmiyor
haydi uzat ellerini tut ellerimden
----------------------------------------------------------------


dilimden düşüremediğim türkümsün benim
utkuma hapsedip hasretlerimin üstüne düşüren
ki... sen yokken
gök kubbe çöker gözlerimden gönlüme
sabahlar özleminle günaydın derken sessizce


elim kolum hep kırık başlarım her yeni güne
ilk adımında düşen çocuklar gibi korkarım sadece
ve ben seninle doyup bir tek sana susuyorken
arazlı bir iklimdir yar beni isyana düşüren


söyle be cavreşamım sen söyle
sensizlikte
böyle mi yazacaktı kalemim
her hece kırık her cümle ayrı bir işkence


bilsen gölgem nasılda ağır gelir loş duvarlarıma
aklım firari aklım zayi anılar sükuta ererken
ve benliğimde yer yerinden oynar zamansız
tek korkum
bakışının izleri silinmesin çocuk gülüşlerimden


haydi gel
ya...
umutlarımızı tek heceyle bağlayalım birbirine
ya da istersen
kör bir kurşuna teslim et gülüşlerimi
hiç düşünmeden


ay/su