Tamah edip; varlık ile külfete
Zaman ayırmayız neden ahrete
Sanırız gidecek bizimle öte
Yoksulu düşkünü “dar”ı unuttuk

Sıyrılıp topluca benliğimizden
Bir dirhem kalmadı erliğimizden
Halaylar çekildi şenliğimizden
Atam yadigârı “bar”ı unuttuk

Aldanıp `batıl`ın avanesine
Neon lambaların al benisine
Kapılıp şehvetin cazibesine
Sevgi deryasında “yar”i unuttuk.

Umudumuz artık kaldı şanslara
Milyonları döktük şarkı, danslara
Sahilleri peşkeş çektik Hanslara
Bedavadan gitti “kâr”ı unuttuk

Hafiflik modası ülkemi sardı
Hoyratın gazelin yerini aldı
Özümde ne gitar ne de pop vardı.
Davulu zurnayı “tar”ı unuttuk

Kutlu davaları tehir eyledik
Helal sevdaları zehir eyledik
Agop’la Kirkor’u “Tahir” eyledik
Zühre’nin kavlini “nar”ı unuttuk

Kırkpınar başında çayır erleri
Hayrete düşürür seyredenleri
Hazreti Hamza’nın yol erenleri
Mertlik meydanında “sar”ı unuttuk.

Ne dostluğu bilir ne de tanırız
Puştluk etmek ile ün kazanırız
Haram lokma ile palazlanırız
Hayayı utancı “ar”ı unuttuk

Yutarız İblis’in sunduğu kartı
İmandan edermiş hileli tartı
Resulüne inan, Âmentü şartı
Yokluk aleminde “var”ı unuttuk.

27.10.2006
Dursun ELMAS