’ ben ölmeden önceydi
ihtimalsiz kalışı öznelerin..

yar kokulu baharlara
yağmur diye yağardık biz
ulu orta
deli divane

bilselerdi ki nasıl sevdiğimi
kırk yeni yetme aşık
mecnun olurdu sorgusuz! ’

sorma
nasıl bir yangının ortasında kaldığını bulutların
ve gökyüzünün
nasıl ağladığını


vurgun yedikçe bel kemiğinden zaman
amansız sancılar çörekleniyor yelkovanın şah damarına

velhasıl
akrepte bilmiyor her saatin
başka bir cinayet mahali olduğunu

ve kıyametin
yarin gözlerinde koptuğunu


duyuyor musun?

bütün serçeler göç ediyor yüreğimden
yüreğindeki mezarlığa


ve ben
sol kulağımın altından başlıyorum ölmeye
hani o
en son öptüğün yerden
ve aslında
her öptüğünde
kırk defa yeniden öldüğüm yerden


’aslında
göğsümü yarıp
kendini oradan alman kadar saçmaydı
alfabenin adına tekabül etmesi’

aynıyerindenvuruyorumhayatıbittimisence?

şimdi
başıboş bütün harfler

ve şimdi

hükümsüzüz!

DNZ/kasımbilmemkaçgecenindibi..