Bir şairin şiire olan sevdası gibiydi sana olan sevdam.
Kalemi tutuşu gibi tutmaktı ellerini,
Kagıdı süzüşü gibi süzmekdi gözlerini,
Ve kalbinden dökülen her cümlenin dile gelişiydi hislerim,
Zamansız apansız geçen o sözcüklerin ahenge gelişiydi sanki...

- Ama bilemezdimki senin benden gidişin olacagını,
Öylesine donmuştuki o içimdeki yalnızlık denen buz
Bir anda sanki senin sevdanın ateşi eritecek gibiydi,
Eger benden gitmeseydin..



- Peki sen şimdi gidiyorsunya git ;
Gülüşlerimi sevinçlerimi alda git,
Acılarımı kederlerimi bırakda git,
Ben severim senin yerinede git
Hem ben sen beni seveceksin diye tutulmadımki sana
Belkide beni sevmemene tutuldum
Bellimi olur belkide sevemeyecegini bildigime..


- Cümleler içimde parçalanıyor ;
Satırlar gözümde büyüyor
Şimdi sen gittin ya ;
Daha bi anlamsız geliyor yazmak bana
Daha bi zor daha bir acı
Sanki senmişsin gibi
Yazmamın, Bu satırların ilacı..


- Eyvallah ederek iç çekişlerim kaplıyor kalbimi
Hüzünlerim sanki daha bi sarıyor bedenimi
Bakıyorum gözlerim saramamış gözlerini..