Dünyayı küstürdük sağdan-soldan
Dört bir yandan kuşattık evreni
Topladık taşı-toprağı, verdik aleme...
Varlık batıyor akla...

Ha çıktı, ha çıkacak ekseninden dünya
Yuvarlak olmasaydı bari
Daha yavaş dönerdi istenen yöne!..

Korkuyorum,
Bir gün yok olup gidecek insafsızların elinde
Yolun iki ucu açık, talan serbest!..
Gidiş-dönüş ücretsiz
Bilmem sonsuzluğu görür mü kimse!

-Tren raydan çıkmakta
Göğe merdiven kurulmakta
Gül yine dikenine sarılmakta
Ben papatya
Sen zambak toplayamamakta...-

Karanlık düşler dağları deviriyor
Görüntüde ısrar var
Düzlükte yeni bir şehir kuruluyor
Sebepsiz ağrılar çoğalıyor
Ben zararda, sen firarda
Tabiat tükeniyor
Dünyanın sonu mu geliyor ne!

Elleri yanmış
Gözleri körelmiş bir geceden kim ne fayda görmüş ki!..
İstenmeyen şehirde huzur bulsun yaşayan
Sen de kana kana su içesin çeşmesinden...
Kalbin şehrin kaldırım taşları arasında
Sıkışıp kaldıktan sonra
Fazla su beyne de zarar...

Elbette tarih gerçeği yazacak
Hak yerini bulacak... Ne güzel!..
Bunu hiç düşünmemiştin değil mi?
Şehir mi, sen mi?..

Rukiye Çelik
9.12.2014/Ankara