Sen kokunu bırakıp gittiğinde İlk defa burnumun direğinin sızladığını işte o an anladım. Anlam veremediğim bir hıçkırık nöbetiydi aslında gidişin ve ilk defa çocuksu yüreğimde yumruk büyüklüğünde bir yükü taşımaya başladım.
Daha çocuk yaşta.
Yokluğun, özlemin, her geçen gün, ay ,yıl uçurumlardan yuvarlanan bir kartopu gibi çok daha büyüdü.
Ben büyüdüm, hasretim büyüdü.
Yokluğuna büründüm.
Sen bunu hiç bilmedin.
Ben artık senin yokluğunu sevdim
Adına aşk denilen ve içimi sızlatan tatlı bir hatıra nöbetiydin artık.Her hayal edişimde seni benimle sohbet edendin. Hayal gücünün gerçeğe dönüştüğü bir çizgide biz seninle binlerce defa el eleydik artık. Yokluğunu yokluğunda mutlu olmayı sevdim
.Ben, seninleyken söyleyemediğim her şeyi haykırıyordum artık, seni sevdiğimi binlerce defa haykırabilmiştim yokluğuna

Bende bir resmin var siyah beyaz uçları sararmış yıllarca dinlemişti beni sabırla , saçları kara gözleri kara kız.. Ne çok haykırmıştım oysa, avaz avaz., sessiz çığlıklarımı yalnız
...
ben duymuştum, yüreğim duymuştu, sokaktaki kaldırım taşı duymuştu.,kuşlar kurtlar duymuştu.
Ama bir tek sen duymamıştın.

Yıllar sonra uzaklardan çıkıp geliverdin ansızın merhaba diye..Önce inanamadım bu bir düş olmalı diye düşündüm. Gözlerim buğulandı.
Şaşkındım….
Bunca yıldan sonra bu sevince dayanabilirmiydi bu yorgun yüreğim.
Yaşadığını nefes aldığını bilmek beklide mutlulukların en güzeliydi benim için.
Hoşgeldin sefa geldin bana can verdin,can gülüm
Gelişin bir bayramdı, mevsimlerimi bahar eden oldun.

Sen can tanem
Sen beyaz Kardelenim
Sen çok imkansızda da olsan
Ne dilimden adın düşecek
Ne de o yüreğimde ki o sevgi bitecek.
Sen kırık yarım kalmış şiirlerimde
Sonunu getiremediğimsin
Şimdilerde şiirlerim hep senli
Yazdığım satırlara sakladığım
Can tanem,bir tanem
Hiç bitmeyen şarkım
Ve sen
Hiç unutulmayan ilk aşkımsın.