Ey yüzü akşam güneşinin kızıllığı gibi olan Petra…
Öyle olsun…seninle az konuşacağım ama bil ki çok yazacağım
Beklide yazdıkça kendime kızacağım…

Şaka olmalı diyorsun ya, aşkla şaka olmaz bilmelisin,
Sonra sana doğrulttuğum kalemimi ilham doldurur
Ve tetiğe bastığında patlayıverir her ne yaşadıysam…

Ey namazda bile aklıma düşen en güzel günahım;
Şimdi kimden sorulur benim bu ahım.

Saatler altıyı vurduğunda çekip bir meçhule gidişin var ya
Bir ölünün musallada bekleyişi gibi geliyor bana,
Sabahları güneşin doğuşuna şükretmem
senin yeniden gelişinin müjdesidir.

Ey her bakışında boynumu öne eğdiren Petra;
Altın halkalar eritiyor parmaklarını.
Öyle kolay geçmiyor günler,
düşlerimde ay gibi benimlesin
hiçbir kabus seni benden alamaz bilesin…

Ey bakışları aşkı müjdeleyen Petra
Sen sevilmemişsin ki aşkı ne bilesin…