Ellerim cebimde.
Kalkmayan başımla gözlerim,
Birbirine sıkıca kenetlenmiş
Kaldırım taşlarının üzerinde.
Avare avare dolaşıyorum işte.
Hem de şehrin en işlek caddesinde.
Sağ koluma cekedimi asmışım.
Sol yanım yok, ondan...
Alabildiğine yalnızım bu mahşeri kalabalıkta.
Ve alabildiğine kırgın...
Artık ne gecelerim gecedir,
Ne de gündüzlerim gündüzdür.
Ben sol yanımı kaybetmişim
Hükümsüzdür.
Biliyorum arasam bulamam.
Kim bilir hangi ayaklar çarptı.
Ne tarafa yuvarlandı.
Bir köşeye sıkıştı kaldı.
Ya da hangi baş belası mazgaldan düştü de
Karıştı kentin atıklarına.
Şimdilerde kendimden bile bihaberim.
Biçaresiyim sokakların.
Ne idüğü belirsiz bir bedenim sadece.
Denize nazır bir banka oturup,
Martıların dansını seyre daldım.
Heyecanlandım.
İçlerinden birisi,
Bana sol yanımı getirir diye kanatlarında
Gereksiz ve boş bir hayale kandım.
Anladım.
Bundan böyle bana herşey serap.
Ve artık bu beden
Ölene dek sensizdir.
Çünkü sol yanımı kaybettim.
Hükümsüzdür...
____________Murat Bulut