Bilmezsin en çok gece karası saçlarını sevdim,
Sımsıcak bakışların vardı sonra,
Vız gelirdi bakınca buz gibi hava,
Ve bilmezsin bir gülüşün vardır senin,
Yüreğinle gülüyordun,
Yanan bir kor koysam içime böyle yanmazdı yüreğim,
Koca göksuyu bilirmisin? Onu içsem sönmeyecek bir yangın,
Lakin mutluluk kaplar ruhumu acımazdı canım.
Ah bir cemalin var ki; nur inmiş desem yeridir,
Güneş kıskanır ay saklanmak ister seni görünce,
Neden? Çünkü utanır bence!..
Bak yine fark ettim...
Ne gözlerini, ne saçlarını, ne endamını,
Ayıramıyorum ki birbirinden,
Aslında her biri yüreğinin yansımasıydı,
Ve aks etmesiydi yüzünden gözünden gözlerime,
Bunlar gözümün gördüğüydü,
Bir de o tavrın vardır senin asil ve vakur
Baktım sana ama görmek için,
Gördüm de! Bir kir tanesi olmayan yüreğini gördüm,
Esasen gözüm görmedi seni yüreğim gördü,
Sevdi,sevdim,seveceğim...
Şimdi gelsen ’’sen kendini görmüşsün sevdiğim’’ desen,
Ve ben...
’’Ben sensem ben kimim?
Yok sen bensen sen kimsin?
Anladım!
Biz bir elma iken ikiye bölünmüşüz sevdiğim’’ desem.

Ali Aşkın KURT