Yaşamak külfet yaşamamak hayıf
Atiye taşımak korkak mutsuzluğu
Yakışır mı tabiatın salgın yortusunda
Kendin olmak varken
Karartmak umutsuzluğu.

Gün doğumunu beklerken erinç bir şafak vakti
Dalgın yürürken yollar mı tüketti zamanın
Ustan kim diye sorarlar sürüklendiğinde
Kibrit çakımı vurmadıysa yüzüne bir ışık
Bırak yalanıyla debelensin o yüreksizlik.

Git nereye istersen ufkuna yandığım
Ötesi var mı servet peşinde koşuşmanın
Günü gelmeden haykırt ölü cehennemin
Bir tutam can değil mi beğenmediğin
Sen almadan dökün günahlarını
Bir kurşun yetmez belki on kurşun
Eksiltir sanma dopdolu duygudan bir hece
Atmak var ya at öyleyse son bulsun
Kendini kendinden daha da ileri.

Sıkıntıya yer yok girdiğin yolda
Geniş ol, atıl et canını, gönül savurur misali
sürgün yemeden yaşam yenilenmez
Yoktur kendinden kaçışın mutlu liman
Bozuk düzenli hiçbir memleketin.
30.01.2014