Bana bir yudum ses ver.
İçinde sen gibi senler çıksın.
İçinde sen gibi sevgiler dökülsün yüreğime ansızın gelircesine,
Bana bir yudum keman ol, dök anlamsız sebepler’ime.
Sarhoş olsun gönlüm senden gelen sözlere,
Pişmanlık koksun anlamsız bedenler’imde...

Bak şimdi;
Küçücük bir evimiz olacaktı,
İçinde şöminesi olan sade ve iki göz odası olan,
Sen bana aşk nameleri olacaktın, ben sana keman.
Ben sana şarkılarımı okurken, sen gözyaşlarınla dokunacak’tın.
Ben sana aşk raks yaparken, sen bana kur yapacaktın sahiplercesine.
Adı hüzzam, adı taksim,adı mansuri olacaktı aşkımızın...

Gitme dedim sana.
Gitme!
Gitme dedim sana,
Bırakma beni!
Kemanı notasız, yüreğimi rotasız bırakma ey zalimin dergahı!
Dur!
Ne olursun dur!
Gitme!
Bırakma ellerimi!
Korkuyorum;
Sus deme bana.Ulan sus deme
Susmalarım senden öte senden habersiz,
Geceler kabusum ben gecelerin yargıcı senden ve sebepsiz
Gittin,
Yoksun
Kayboldun zalimin oğlu!
Şimdi bana nasılsın diye sakın sorma!
Sadece bana bir yudum ses kaldım bıraktığın iki gözlü evde.