1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
898
Okunma
kalırken de gider insan
gitmek için ayakların gitmesi şart mı?
öyle anlar oldu ki
ayaklarımın kalıp
benim çok gittiğim
canım derken
canım bilmediğim
öyle anlar oldu ki
kendimin gidip
yüreğimi götüremediğim
tuttuğum eli hissetmeyip
hissetmiş gibi yaptığım
öyle anlar yaşadım ki
nefes aldığım
ama aldığımı hissetmediğim
boğulur gibi olduğum
ama kimsenin hissedemediği
ölümlerden döndüğüm
ama kimsenin bilmediği
ne günler yaşadım
ruhu duymadı
şimdi ben bu günlere geldiysem
el ele verdiğim sen/in sayende değil
benim vermiş olduğum
kalmakla gitmek arasında ki yaşam savaşındandır
boşuna övünüp böbürlenme insanoğlu
bende bir ana, babanın evladıyım ..
H.T.N
Cevap Yaz