Çocukluğumun kayıp milyoncuk
maneviyatını, vefasını arıyorum
küçük bir kız çocuğunun
şişeden bardağa boca ettiği
bir gazozunun içinde
varlık bal yapmayan arı
yokluk zaten yokluk
maneviyat kAyıp haller
imamesi olmayan tesbih gibiyiz
çekildikçe gevşiyoruz
sözün sukutuna sakladık doğruları
yalan dolanı çığlık, çığlık yaşıyoruz
kibir ateşten gömlek
giymeye gör
kutuplarda buz olsan eritir koruyla
kayda değersen değersin
gözden düşersen kaybedersin
darası olmayanın ederide olmaz derler
derlerde
sütten çıkmış ak kaşıklık
sütün helalliğine
kaşığın paklığına bağlıdır
dünü unuttuk
varsa yoksa gÜn
alt yapısı olmayan kentler gibiyiz
ne kadar dirensekte
üç beş şiddetin darbesine mağlubuz
ve bi o kadarda yıkılmaya mahkum
bir eşşeğin yüke hamallığı
bir cahilin eşşekliğinden daha evladır
köleleştirilmiş insanların özgürlüğüde
bir lokomotifin vagonlarına benzer
bağını çözmediğiniz sürece ardı sıra giderler
çözseniz de
hep bir sahip beklerler
hangi yalan
yere edilen bir yeminin kefaretini ödeyebilir ki
o nedenle
bir kazanda kaynayan aşın
çerine çöpüne bakmayacaksın
pişmişe kaşık sallayıp
çiği unutmayacaksın
toprağın bağrında boy veren kelek
birgün doyumsuz bir tada dönüşür
dilim, dilim yedikçe utanmayacakmısın
akıp giden zamandı
Bizse yarınlarından bi haber
Ne haber, iyi senden ne haber

S/özüme ilişme
dilersen b/aşıma buyur
açsan k/aşığında hazır
artık ne bulursan onada edersin şükür

Can Cezayir AYDEMİR