Cennet’i vaat eden bir büyüydü gördüğüm
Bin bir renge bürünmüş senin ela gözünde
Nefes kesen bakışın boğazımda kör düğüm
Ölüm hükmüm verilsin senin bir tek sözünde

Sensizlik sürgün olur bana en büyük zulüm
Zifir kara geceme ay yüzün doğsun gülüm
Kirpiğinden süzülür yanağındaki ölüm
Uçurum mu Allah’ım gamze mi var yüzünde

Sevdim seni dedikçe duymayıp gülüp geçen
Kara kaşın hançerdir sinemi delip geçen
Kapat şu gözlerini görmesin gelip geçen
Aşka davet izi var işven ile nazında

Murâdı gül bülbülün dikenini neylesin
Gülün umurunda mı bülbülü yar eylesin
Bülbül konsun dalına şarkısını söylesin
Sevmek sevilmek yok mu fıtratında özünde

Dilenci diye sende hor gözle bakma bana
Essin artık rüzgarın bırak sevdadan yana
Mecnun’un Leysa’sında aradığı o mana
Benim için aşk varsa senin ayak izinde

Adem Çoban
Dilenci