harflerin rüyasına girer gamzen
ışıl ışıl olur kelimeler
sen bu rüyanın aksi olursun içimde her mevsim
gözümün aydınlığı
sabahları günaydınımsın taptaze
ıtırın yayılır çayımın buğusuyla
bir bismillah’tan sonra
gül dibaceli adın gelir
gülersin çayımın berraklığında

daima
en güzel güle misal olursun
sonra kaybolursun ansızın
seninle yaşarım hüznünü imkansızın

iklimine
seferler düzenler yüreğim
ne kılıç ne kalkan ne at ne pusat
bir gül damlası birkaç satırlık nağme silahım
ahım! içimde ateş dilimde sükut
suzinak bir bestenin emrinde hep ut

çay kokulu zamanlardan yadigar bir ipek keseye
doldurup cümle hatıraları
isli bir çaydanlığın gizemine şiirler yazmak sergüzeştim

mimle başlayan kelimelerden en çok “Muhammed’i”(sav) sevdim
çatladı ebu cehil cehaletten
ebu lehep sefaletten
ikisini de hiç sevmedim
varislerini hele hiç

benim sergüzeştim en çok Muhammedî
Onu ve getirdiklerini sevdim
bir de çocukken “Halil’in” hayalinde sevip ulaştığı Rabbini
ona putları sevdirmeyeni sevdim.
bu demden sonra
“sevdir sevdiklerini, yerdir yerdiklerini sözüyle süsledim dualarımı

ey Rabbim! iznin olduğu kadar sevdir yarattıklarını
sevdir bize kendine yâr ettiklerini
Halil’ini sevdir Habib’ini sevdir

müsaaden olursa
rabbim
adının bidayeti gül
kendi gülden yadigar olanı da
uzak eyle bizden yalanı dolanı talanı da
ankara,29.11.2014 i.k