Soğuk duvar
Üzerinde gölgesi var
Ruhu satılık insanların.
Ayakları notasını besteliyor
Gidişinden arta kalan ölümcül nefesin.

Soğuk duvar.
Gözleri şaşı bakıyor bulutların.
Bir yağsada gök, gürlese insanın üzerine.
Damlaları sayılmayan rahmet
Bir yağsa toprağın siğnesine.

Duvarlar soğuk çocuk
Parmaklıklarda izi kaldı ellerimin.
Bir mektuptan arta kalan
Birde zemherin ayazın
Kilitli bu şehrin kapısı
Yasak bir ruh geziniyor.
Ellerinde aşka bekçi kelepçe.

Soğuk buralar
Aşkta kaldı zannedersem yüreğim.
Sevda öksürüğünden
Verem soluyan okyanus
Bir dalga alıp başını
Savursa bir kıyının kayıp Limanı’na
Bilinmezlere salıncak kurulu düşlerimi.

Duvarlar soğuk
Adın yazıyor menzilimde
Bir rahmet okuyanı kalmadı düşlerin.
Kelepçeli baka kalmışlıklar düşüyor
Gözlerimden nemide "ge/cenin"..

Serdar Özyanız