Bir zamanlar bağrında her renk çiçek açardı
Neden bugün bahçeni yalnız kırmızı sardı?
Neden toplanamıyor tek sofrada başımız
Ağız tadı vermiyor yenilen her aşımız

Korkuların üstüne senaryolar kurulur
Fizan’da kopan çığlık neden senden sorulur?
Kapanmış karlı yolun güneş çıksa aşılır
Senden doğan her güneş zemheri anlaşılır

Taşları bahtı kara benim şehri diyarım
Bitmeyen acıların matemini duyarım
İlim kokan Dicle’nin ey çilekeş anası
Ödediğin her diyet bahtının faturası

Taşınamaz bu yükün omuzlarda vebali
Kültür,sanat şehrine reva görmem bu hali
Bir anlamsız şüphe ki güldürmez kara bahtın
Sanma mutluluk hayal,yıkılsa bile tahtın

Bir evham karanlığı belki falın karışık
Her gecenin ardından mutlak doğar bir ışık
Dilinde yanık türkü,viranda kalmış gülün
Kin besleme yürekte bir gün öter bülbülün

Tarih bir gün sorgular sen kaybetme inancı
Ümitsizlik yakışmaz eğer varsa ilacı
Beni yanlış tanıma,sanma beni yabancı
Elbet bir gün geçecek bu yaralar,bu sancı.

AV.VECDİ SUBAŞI
.
.