Yalnızlık rüzgarına savurdu hep yeliniz .
Çaresiz kalışıma gülüp baktınız yıllar
Yelden yağan yağmurdan birden coştu seliniz
Daldan dala konarken yere çaktınız yıllar

Mutluluk diyemedim yarım asrın adına
Huzur denen servetin varamadım tadına
Sevgi’ye kıymet verdim can dediğim kadına
Uğruna ben köleyken bizi yaktınız yıllar

Dar ettiniz dünyamı süründürdünüz yerde
Gam çile yüklediniz alıştım onca derde
Görmedin hiç gün yüzü gözüme indi perde
Kirlenmiş bedenlere aktan paktınız yıllar
.
Döküldü duygularım yüreğimin özünden
Ders aldım bu hayattan ibreti hal sözünden
Ağardı saç sakalım geçen yıllar yüzünden
Gülen sahte yüzlere maske taktınız yıllar

Güzellikler yazmaktı terse döndü niyetim
Verdiğim sözler kalsın ödensin tüm diyetim
Bitti artık cümleler kağıt kalemim yetim
Gün geceye gebeyken birden aktınız yıllar
Kafkasi’nin kalbine çivi çaktınız yıllar

Osman Onuktav
Kafkasi
21/11/2014