senelerdir sürer ,her gün mevsimsizlik ,
imbat yeli eserken yanlız gitmekten korkum!
zamanın en durulmaz yerinde umut prangalı .



pencereme kara menteşeyle çivi
çakmış felek
malum serseri fırtınalara gebe,buğulu mevsimler .
sürgünlerimden ceplerim bejîng ,buruşuk takvim yaprakları doldu.
malum ,aybaşını bekler evdekiler


saraylar yapılıyor dediler ,
paşaların veledleri için .odalari cıncıklı / boncuklu ...
sordular da artar/sa dedim ekmekten ,alacağım .
ıslak çoraplarıma yesyeni bir ayakkabı .


resmetmeyin !utanır paşalar...
biterse bu kâtre kâtre hüzün inanasım gelse keşke..
izbe gecekonduların çatısı heryerden delik deşik feleğin tıp ,tıp damlar

yatağı/m hep ıslak yağmurun yüzünden/mi ?
Hani ner dee ,bereket ?
O şehir bu bu şehir yoruldu ayaklarım
ben susmuştum

patlamıştı zeki gözlerde resm olmuştu kara lastiklerim
kafa kağıdımda siyah beyaz /dım burdada ..
Oysa/ki dilim yoktu sus pustum değişen neki ?



tayyarenin kanadına tek elle tutunmuştu umut
birdahamı ,birdahamı hep bu pervasızca kaybedişlerim..
hani nerde tebessümlerimiz ?
rüzgâr gülü/mü çaldı pervanesinemi takıldı ?
bulutlaramı karıştı o naif gülüşlerimiz
bu köhne sokaklar ,


yok/sa biz bir paket makarnayla susturulmuş
vurgunlara alışmış
sığınaklarda kaybolmuş köleler/miydik hepimiz .?









(bejîng ),kalbur








nurcihan