2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1174
Okunma
Yalnızlığa alışmış bir insan ayrı sever kışı.
Onun dünyasını yansıtıyormuşcasına,etrafındaki çoğu şey tek başınadır.
Kendini diğer mevsimlerde kaybeden bu insan,
Kış mevsiminde benliğini kazanmıştır.
Kalabalığın içinde yalın ayak bırakılmasındandır,
Tek başınalığını ayağına giymesi.
Ne bir arayış ,
Ne bir sesleniş…
Ne bir kabul ediliş,umrunda değildir artık.
Yapraksız ağaçlar,Issız sokaklar,Sessiz akşamlar.
Bu mevsimde herşey bir eksik..
Eksiklerin içinde eksik olduğundan.
Yalnızlığa alışmış insan ayrı sever kışı.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz