kaybolurken güneş ufukta son kez görünür
kızıla çalan bulutlar arasında
gözlerim takılı kalır çok uzaklara
dudaklarım eski bir şarkı mırıldanır
her mısrası bir anımızı anlatır
içimde toplanır hüzün bulutları
dokunsam ağlayacaklar sanki
yağmur olur düşer göz kapaklarıma
her damlasında yaşanmış bir hikaye
kor ateş olur dağlar yüreğimi
hasretin sancısı saplanır içime bir ok gibi
bir köşe başında kalırım öylece
gözyaşlarım inat eder durmaz ağlamadan
süzülür yanaklarımdan avuçlarımda birikir
olur azgın bir nehir
katar önüne beni de götürür
damarlarımda ki kan akmaz kesilir nefesim
elimde yarıya kadar çektiğim son sigaram
kenarda bir kaç şişe köpek öldüren şarabım
gecenin geç bir saati
dışarıda kan donduran ayaz var
yokluğunun nöbetini tutarım bak hala
devir teslim de olmayacak bu gece
ayaklarımdan kan çekilmeye başladı bile
suçlu gibi kaçırma gözlerini
söndürme yüreğimde ki aşk ateşini
bırak seni de yaksın
yaşananlardan bir ders çıkaralım ikimiz de
uyandırma derin uykumdan beni
rüya bile olsa gördüklerim
isterim seninle geçsin her anım ...



Refik
16 . 11 . 2014
İstanbul