Bir düştü..
İçten samimi bir gülüştü.
Böyle sıcak, sarı bir sonbahardı,
Yaprak yere henüz düşmüştü,
O ıssız banka oturmuştu kadın.
Dalmıştı, yine gidenin dönmediği uzaklara,
Usul usul esen bir rüzgardı şimdi o sevgili,
Geçmişin tozunu savura savura gelmişti üstelik.
Ondan mütevellit, sebepsiz değildi bu gözyaşı.
Hep hüzün o kahve gözlerde hep nem,
Ama doğrusu bu ya yakışmıştı..
Sanki mutlu sevda daha bir eğreti duruyordu bu ten de,
Son damlasına kadar acıyı içmeli öyle yaşıyordu bu beden de.

Dedim ya; sonbahardı ve yalnızdı..
İrkildi, sanki birdenbire aydınlandı yüreği,
Sımsıkı kavramıştı bir dost ince bileği,
Fısıldadı kulağına hafiften..
Dedi ki ona, sen benim sonbaharları sevme nedenimsin,
Kederle yağan aşk mevsimimsin,
Yüreğime imbatların sıcaklığıyla dolan,
Bir duygu sağanağında bir damla yaş olup da;
Dudağının kıyısından çaldığım busemsin.

10/11/2014
Kahramanmaraş