Acının mor alıçlarında kırağı şamarı
Yalnızlığına sarılmış rüzgârın kırbacı
Kar eriyiğine sesini bırakıyor çocuklar
Islak bir kaydırakta kış özlemi emziriyor
Çatlak dudaklarda az şekerli bir kahve
Deniz buğulu, alabora sefer hazırlığında
Kadın sayıklamalı mısralarla geceyi okşuyor
Fısıltılı bir sessizliğin kelimeleriyle sevişiyor.

Şarap pişmanlığın ıslak kilerinde kükremiş
Kimliksiz bengisular alaca şafağın nöbetinde
Anılar pişmanlığın hüzzam kramplarıyla sus
Bir adam, teninde kırbaç vuran yalnızlıklar
Yüreğinde tükenmiş bir ömrün hazin bileziği
Yosun topluyor balıkçılar öfkeli denizlerden
Aşınmış belleklerde telaşlı yaşam keşmekeşi.

Sır saklıyor günler, yaşlı ayaklarda hazin sızılar
Tükenen zaman lodosunda coşkusuz halaylar
Fazla yorulup, az dinlenmek vaktidir yatakta
Bir ömrün aşina duraklarında kayıp insanlar
Tende alçak bir meyil, dudakta güz tortusu
Varlık kendini inkârda, belki öfkenin yontusu
Küskün acıların memesine merhem neylesin
Tutku kendini ihbarda, hüzün yangın sorgusu.

Kaldırma meylini yüreğimden, yiteyim kendi içimde
Hicaz gecelerin esrik göğsünde uyuyayım derinden
Kollarındaki şafaklara istifle yar çocuksu sevinçlerimi
Sınırları sevince çıkan bir aşkın kapılarını ört üzerime
Halatlarını çöz sevda gemisinin, aşk toplar yelkenlerini
Düşler sarmalında birlikte tutalım mutluluğun nöbetini.


Selahattin Yetgin