Nasıl ki;
Çocuksu bakışlarımı üzerime kilitledim
Yüreğimle boğduğum umutlarım can çekişirken
Kayıp bir kızın gözlerindeki korkular gibiyim

O aşk vadisinde,boğazıma bir düğüm atıp
Saatleri yağmalayan sükutumun kollarına terk edilmiş
Gözlerim Züleyha Sol yanım Yusuf diye yanarken
Karanlık gecelerin kalbine çakılıp susmayı deniyorum

Kim bilir kaç yıldır bekliyorum
Bostan korkuluğu gibi dikildiğin yangınlarımda
Ezilip gasp edilen, zavallı gözyaşlarımın nakaratı dilsiz
Eskimeyen yaralarımı kazıyan tırnaklarıma öfkeliyim

Tek taraflı “ağıdımın” rengi bile hep aynı.
Küs dudaklarımın, yamaçlarında birikmiş sevda yanığım
Biliyorum ki ben o küçük kız çocuğu değilim artık
Arayışlarına sınır çizen, bir romanın figüranını oynuyorum

Ruh halim yaralı bir ceylan tedirginliğinde
Tescillemiş cezalandırılmamı isterken yokluğun
“Ya sabır” çekip,kara mizaha bürünen bağımsızlığım
Acıların saflarına dikilmiş özür diliyorum

Ben ki aşk şarabından dudağını kızılı boyayan bade
Kanadı kırık bir güvercinin gögsüsüne başını yaslayan umut
Bu gün Ak denizde yelkenli yarın ,musallada cansız beden
Bir kadeh gözyaşı devirip yüreğimi dağlıyorum

Remziye ÇELİK
10.11.2014