Muğlak olan bir his yumağı gibiydin
Biçare kalbimin etrafında
Ne şöyle bir sara bildin sımsıcak gönlümü
Ne de azat ettin duygularımı affında
ilk baharım da geldin de kışa döndürdün ömrümü

Tefekkürleri mi kendine tutsak edişin bile zalimce
sayende defni sabit masmavi bir hülyayı
hiç göremedim ne yazık ki
özüne hayrı dokunmayan insanlar çektirip durur çileyi
ne yazı ki düştük bir kere

gerçek mi sevgiyi memlûk etmek istediğin
gerçekten mi pişmiş rızka usare ekleme isteğin
ya o tebessümünde ki maske
ne denli palyaço makyajı yaparsan yap
sırıtıp duruyor yüzünde ki yapmacık çıvgarlığın
bıkıp usanmadan yık ne kadar lâhutî şey varsa
ruhunun üstünde ki iblis varı kirle
zaten temizlenmez kapkaradır insanlığın

iyice melânetliğini kökleştir de sonra git gidersen
hiç bildik bilmedik kimse de kalmasın
yine de şöyle bir dur istersen
muaf bırak da aksın içinde saklı yalanların

istersen koy da yere pat diyerek düşsün
gönülden gönle kayarken yıldızlar
nasılsa gizli ellerinizle kaybolup da gitti değerler
sakın hiç heveslenme biterse bitsin
isterse kökten tükensin beklenen o son imgeler
çok çokta iyi biliyorum ki
yeniden yeşertilecek kardeşten kardeşe akacak ilgiler
ve sıcacık kucaklaşacak o sizin çekemediğiniz sevgiler…





(10.11.2014) AZAP…