kasım demeye hüznüm yetmedi

...


ağlak rıhtıma inen türkünün
başı bozuk seyyahlığı şu köhne hüzzam

kaburgamın aşağısına göçmüş kavim aşkın
rüzgar gemisinde bir güverte dolusu İstanbul
ve gözlerime attığın çapanın ağır suskunu suretin

binalar yükselmiş kirpiklerimin metropol dağınıklığında
duvarlar gölge yaprakları basarken nemli toprağa
ağır aksak sevdalılar irinleşmiş ütopik mevsimde
anlamını yitirmemiş kokunu astığım bu kent
umutlarımın ihtilalinde dövüşüyor hala

kanıyormusun sende..

denizin dalgalar vurduğu kayalara rehinim
deliliğim
kabuk bağlamış yokluğuna akıtıyor küfürleri
kanıyor yarım küre halim
üzerine bastığım tütün
alkolsüz unutkanlığımla
kül,kül dağılıyor mercan gözlerine
ve gözlerin dervişliğime sessizliğim

susma

bir martı ol geç başımın limanından
çığlığında kasım ezgileriyle çağır düşleri
balıkçıların rakı kokan nefeslerinden geç
ayrıntısız bakan bir kadının hikayesini anlat

susma

motorları karanlık delen kayık ol yağmurumda
ıslak rüzgar giyinmiş yalnızlığımın
utangaç sularında seyir et mesela
şuramda tam ortasında bağıran seni
bir yolculuğun kitap okunmuş yorgunluğuyla getir

lacivert geceyi süründüm
ceplerime doldurduğum yalnızlıkları
yüzünü eliyle kapamış İstanbul’a salıyorum
deniz feneri, mavi acı
kırmızı anılar kırpıyor uzaklara
kederiyle sevişen bir aşkın tutanağı iklim
bağır, bağır özlemler kusuyor üstüme
kendime
kavgalar resital ettiğim kıymık batışı soğuk
saçlarımdaki
dokunduğun sarmaşıklarını dövüyor
kasvet zamansız bir üşümenin takviminden koptu
ağlayışımın damlalarına yataklık eden resmin
solumun üzerine çöreklenmiş
anı,anı aklıma devrimler yapıyor

İsa’nın Meryem’e sığınması şimdi zaman
Musa gelecek ve asasıyla susturacak geceyi
besmele çekilen Muhammed aşkına
dualara sarılmış ruhlar uyuyacak

artık
sensizliğin kesiği ömrüm
şu yıkıntı güne vedadır

güz armonili sevdalar büyüttüğüm kentin mültecisiyim
zulada bir tutam gülüşün
heybede hayaline esir bir sevdayla gezginim
varlığının penceresine göçüyorum
kapama perdelerini ...



çayın bayat tadını gelişinle tazele sevgili...