bir ağacın dalında uca doğru eğilen hissin tam üstü
mavi yaprak şarkısı elmas üzümler
patikanın kahverengi basamaklarında
hafifliğin tabanları piyano

uzun oturduk
uzun ve dalgın
kalabalık şehrin ayak sesleri
balkonları ve çatıları ile
yalancı varoluşlarını aksettiren
ritmik çizgiler yok

ne var ne yok bir selam ve sonrası
bütün sessizliklerin toprağa yol aldığı
kutlu yeni doğumlar
ve ölüleri üzmeyen azap dolu günlerin ardından
değişerek hayata renk vermenin
şarkıları akıyor vadilerden

şaşkın su
dolu bir insan olmaktan daha güzel
belki ilk pınar
kirlendikçe yeniden arınmak için
korkularını sislere salan
bulutların dönen kardeşliği
yarın yağmur yağacak diyebilir
daralan yüreğinize

yağmur ve dahası
neşeli eğim ve çimenler
akmak yarışıyor bazen hızını unutup
bazen uçmak geliyor içinden
kanatlarını öpen göğe telaşlı
ve karşılığı olmayan cevaplar gibi tek.