çok sevdim seni
yağmuru bekleyen tohum gibi bekledim
rüzgara yanık gül gibi,
kalbime küs sonbaharlar birikti ömrümde
dalgasına boyun eğdi yüzüm hüznün
yoktun, sen’deledim yaşarken bile
korktum, kendimden sadece
yüreği eksik kalanlar bilir
her giden, gelecekmiş gibi beklenir
ha geldin ha geleceksin derken
kendime bile kalmadı yüzüm
öyle çok yanılttım ki kalbimi
kendimle arama girdim
bir şarkının hicranı ile avundum
vuslat deyip beklemeye koyuldum
nasip diye diye yüreğimi yordum
yine yoktun,

bu şehir gözlerinden kusuyor beni
bu vakit sana giden kaçıncı boş gemi
inancım yetmiyor bana
sığmıyorum bu kente
yaşamak öyle ağır ki
eski mektuplar eşlik ediyor gecelerime
ve bir daha hiç yaşanmayacak olan anılar
uykularım da kör, sağır
sabahlarım zaten karanlık
güneş yüzünü dönmez ki gözlerin olmayınca,
sahi gözlerin nasıl
hala mavi ve berrak mı
ya yüreğin
bana çocukluğum kadar uzak mı
ellerin kimin ?
beni sorma
sensizlik dışında iyiyim
senin de dediğin gibi
yeryüzünün yalnızlık elçisiyim
senden sonra aramadım kimseyi
kimse de sen olmadı bana
bekledim
hep bekledim
sahi, sen iyi misin ?

- Abdullah Cemek